Kedves van den Berg
afstuderend performer
Wat rendert?
Een beeldbuis knispert als een dovende kaars, een langgerekte gil klinkt door krakerige luidsprekers, flitsen van films reflecteren als bliksemslagen in de waterige ogen van een jongeman. Een aardbei ligt als offer klaar.
Klaus Kinski was een iconische en controversiële Duitse acteur, zowel bekend om zijn meeslepende intense rollen als om zijn explosieve en agressieve karakter.
In een decor van televisieschermen, die fragmenten uit het oeuvre van acteur Klaus Kinski afvuren, tracht performer Kedves van den Berg zich in tekst te verhouden tot het beeld van zijn held. Was Kinski een geniale kunstenaar, een gevaarlijke gek, iemand die slechts liefde nodig had of een monsterlijke misbruiker? En zijn al deze scherven niet deel van zijn geheel?
In een eenzame processie worden televisies gesleept en gesjouwd om nieuwe beelden te bouwen: een heksenkring, een grafsteen, een bed, een kruis, een podium. Het fysieke op- en afbouwen dient als weg tot de- en reconstructie van Kinski als persoon en persona, het zweet dat langs de zwoegende performer zijn rug loopt als teken van de verwoede poging. Waarom wegen Christusbeelden zwaarder dan Madonna’s? En waarom klinkt de lokroep van het donker toch zo zoet?
Uit de talloze versies van Kinski’s autobiografie, de 137 films uit zijn werkende leven en de woorden van zijn vrienden, vijanden en familie, weeft Kedves met grove draden een beeld van zijn verlosser terwijl de lijn tussen Klaus en Kedves langzaam vervaagt. Maar wat gebeurt er wanneer de voorstelling het gevoel van heldendom moet loslaten en de harde feiten en consequenties onder ogen moet komen?
Over mannelijke muzes en rolmodellen, manie en overgave, monsters en mensen.
‘Klaus Kinski Erlöser’ is een geestesoproeping, om om te gaan met het feit dat Kedves houdt van iemand waar niet van gehouden kan of mag worden.
Wie rendert?
Kedves van den Berg’s werk als performer, maker, toneelschrijver en acteur wordt gekenmerkt door een zoektocht naar bestaansrecht en het authentieke zelf op het podium. Deconstructies van de (theatrale) vorm als weg tot de de- en reconstructies van identiteit. Dit zijn voor hem altijd liefdesbrieven aan de originele constructie en het zijn.
Sinds kort is zijn weg steeds simpeler en kinderlijker geworden, om te komen tot een plek waar we onszelf allemaal kunnen herkennen en tegen onszelf aan kunnen lopen.
Kunst mag over de grootste thema’s gaan en de kleinste mensen, maar moet altijd toegankelijk zijn. Toegankelijkheid die in vorm gevonden kan worden. Esthetiek als weg naar het brein en het brein als weg naar het hart.
Tijdens zijn afstudeerjaar was Kedves als toneelschrijver betrokken bij drie verschillende voorstellingen (Hertenhuid, Piggyback, een moeder met een naam) waar hij de tekst voor aanleverde, verder heeft hij als acteur gewerkt (Gilles en de nacht), met zijn collectief Spielplatz een voorstelling gemaakt (Maarten, waar wacht je op?) en speelde en maakte hij de voorstelling A Quiet Life met Sybren van der Velde.
